how do I begin?

Nie wiem co z tego wyniknie. I wydaje mi się, że uczciwie będzie przyznać to już na początku. Nie wiem czy nadaję się do „dłuższego” pisania, skoro od lat jestem za oszczędnością słowa, jak zwykłam to nazywać.

Najczęściej słowa układają mi się w zwięzłe całości. W dwa, może trzy zdania.

A jednak ostatnimi czasy mam ochotę pisać więcej. Bardziej analitycznie. Myślę, że ma to jakiś związek z tym, że odkryłam niedawno, prawie przypadkiem, że oto mam już prawie 30 lat. I to nawet nie to żebym była tą myślą przerażona. Bardziej jestem zaskoczona. To już? To teraz?

Co rano spoglądam w lustro i widzę w nim dwudziestoparoletnią dziewczynę, która dopiero co skończyła studia i ma jeszcze na wszystko czas. Czas na dzieci, na własne mieszkanie urządzone od początku do końca po swojemu, na balkon pełen kwiatów i kolorowych lampek. Na to, by być dorosłą.

I prawdę mówiąc chyba boję się, że najlepsze już za mną.

Z lepszym lub gorszym skutkiem codziennie mierzę się z rzeczywistością, która okazała się być inna niż to sobie wymarzyłam.

I chyba po prostu mam nadzieję, że takich jak ja jest więcej.